نامزد جریان حزباللهی و انقلابی در ایام ثبتنام، تبلیغات و مناظرههای انتخاباتی، باید منحصر به یک نفر باشد یا چند نفر؟ منطقاً در پایان ماراتُن انتخابات و در روز رأیگیری، تنها باید یک نامزد طیف نیروهای انقلابی در میدان رقابت باشد؛ اما این بدان معنا نیست که فقط یک نفر از میان نامزدهای این طیف ثبتنام کند. تجربه انتخابات گذشته نشان میدهد، طیف مقابل با چند نامزد به میدان میآمد تا راحتتر بتواند فضاسازی کند، از چند جبهه تبلیغات (عملیات) کند و بهجای پاسخگویی، طلبکار باشد. در همین انتخابات چهار سال قبل، جهانگیری بهعنوان یار کمکی و نامزد پوششی نامزد شد. این کار البته اقدامی متقلبانه و نوعی دوپینگ غیرقانونی در خدمت رئیسجمهور مستقر بود؛ اما بههرحال انجام شد و او جور حمله به دیگر نامزدها به نیابت از روحانی را کشید و اذهان را منحرف کرد. از این جهت، جهانگیری غیر از مسئولیتهای مستقیمش در ستاد اقتصادی دولت و عملکرد منفی آن، در ابقای روحانی با همه خسارتهایش هم مسئول است و نمیتواند شانه از بار کارنامه خراب دولت خالی کند.
مطابق آنچه گفته شد، نامزد جریان حزباللهی هنگام ثبتنام و مناظرهها باید بیش از یک نفر باشد تا بتوانند ضمن دفاع درست، مجال تبیین واقعیات و طرح مطالبات مردم را داشته باشند. برخلاف برخی دغدغهها درباره کثرت نامزدهای منتسب به جبهه انقلاب -که در جای خود دغدغه مهمی هم هست- معتقدم تعدد نامزدها بهشرط مدیریت شدن و هماهنگی و همافزایی، یک فرصت است. این البته به معنای تکرار تشتت، مانند انتخابات سال 92 نیست؛ چراکه اختلاف و چند صدا و چند دسته شدن، عین خُسران است. انتخابات برخلاف گذشته، یک امر ساده و خطی است و پیچیدگیهای جدیدی را شاهد است. این پیچیدگیها، همدلی و تعاون و انسجام بیشتر را طلب میکند؛ و سرانجام اینکه؛ از همین حالا باید برای «دولت جوان حزباللهی» بهعنوان یک تیم (و نهفقط شخص رئیسجمهور) تدارک کرد. بسیاری از نامزدهای مطرح -صرفنظر از اینکه در تراز ریاست جمهوری باشند یا نباشند- میتوانند جزو گزینههای قابلبررسی برای حضور در دولت آینده باشند؛ ان شاء الله. مهمتر از هر اتفاق در میدان انتخابات و ارزشمندتر از هر رفتار دیگر، این همدلی و همافزایی و طراحی مشترک است که میتواند حرکت ساز و برکت آفرین باشد.
ارسال نظرات